Kώστας Kαββαθάς
Έρχονται οι άλλοι Έλληνες;
__Κάποια στιγμή (σύντομα) αυτή η πολιτική δύναμη θα βγει στην επιφάνεια και
θα
διεκδικήσει, αντί το δικαίωμα στη λούφα, στην απεργία και στην τεμπελιά, το
δικαίωμα στην υπευθυνότητα, στην παραγωγικότητα και στη σκληρή δουλειά__
ΟΠΩΣ έλεγε και η διαφήμιση μιας γνωστής εφημερίδας, ήλθε η
στιγμή να ζητήσω συγγνώμη για τα λάθη που έχω κάνει. Από το
πρώτο τεύχος των 4T μέχρι τον Νοέμβριο στο _Εν Λευκώ_ έγραφα
για τα στραβά και τ_ ανάποδα που συμβαίνουν στην Ελλάδα και,
με μια πρωτοφανή για τα δημοσιογραφικά χρονικά ανευθυνότητα,
επαναλάμβανα τα _ίδια και τα ίδια_ ενώ γύρω μου τα πάντα
άλλαζαν προς το καλύτερο.
O κατήφορος δεν ήταν τυχαίος. Όλα ξεκίνησαν πριν από πολλά
χρόνια, όταν σαν νέος δημοσιογράφος που πιστεύει ότι θ_
αλλάξει τον κόσμο, έτρεχα από γραφείο σε γραφείο, από υπουργό
σε υπουργό και από επιτροπή σε επιτροπή, προσπαθώντας να πείσω
τα ιριδίζοντα κουστούμια που έπαιζαν το ρόλο του _αρμοδίου_,
να φτιάξουν τους δρόμους (για να μη σκοτώνονται αθώοι),
αυτοκινητοδρόμια (για να γίνονται αγώνες και μαθήματα ασφαλούς
οδήγησης), να δώσουν κίνητρα για την ανάπτυξη της ελληνικής
αυτοκινητοβιομηχανίας, να δημιουργήσουν κέντρα όπου οι νέοι,
εκτός από σκάκι και_ πινγκ πονγκ, θα μπορούσαν να _παίζουν_ με
ηλεκτρονικούς υπολογιστές, να σχεδιάζουν και να φτιάχνουν
αγωνιστικά αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες.
Δεν γνώριζα βέβαια, ο άπειρος, ότι το κράτος είχε ήδη κάνει τα
σχέδιά του και ότι όλα αυτά που ζητούσα θα γίνονταν σύντομα_
πραγματικότητα!
Πράγματι, όπως οι παλαιότεροι από τους αναγνώστες θα
ενθυμούνται, το 1964 οι Έλληνες _πολιτικοί_ με την ευρύτητα
της σκέψης που τους διέκρινε (και διακρίνει) έστειλαν (με την
αποστασία) τη χώρα πίσω στη δεκαετία του _30 και άνοιξαν το
δρόμο για το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, που έκανε_
πραγματικότητα τα όνειρα του κάθε_ υγιώς σκεπτόμενου Έλληνα.
Έτσι, αντί να χτιστούν κέντρα έρευνας και εξέλιξης χτίστηκαν
φυλακές και αντί οι δρόμοι να γεμίσουν με τις κατασκευές των
Ελλήνων δημιουργών, γέμισαν με τανκ και στρατό.
Αναγνωρίζοντας την ανάγκη για _εκσυγχρονισμό_ (εν όψει του
2.000) τα ένστολα cartoon, που ανέλαβαν τη _διακυβέρνηση_ της
χώρας, φρόντισαν να _τονώσουν_ την οικονομία με τη μέθοδο των
θαλασσοδανείων, της αντιπαροχής και της εργολαβίας, και η
Ελλάδα μεταβλήθηκε σ_ ένα απέραντο εργοτάξιο. Το αποτέλεσμα
αυτού του _εκσυγχρονισμού_ το είδαμε στον αριθμό των νέων
_μερσεντέ_, στην πληρότητα των σκυλάδικων, αλλά και των
γηπέδων που στέναζε ο -σκληρά αντιστεκόμενος στη δικτατορία-
ελληνικός _λαός_.
H πλήρης εικόνα όμως του _εκσυγχρονισμού_ παρουσιάστηκε με την
κατάληψη της μισής Κύπρου από τους Τούρκους, που _ξύπνησε_ τα
_φιλοελληνικά_ αισθήματα των επικυρίαρχων και επανέφερε τη
δημοκρατία στην Ελλάδα γεγονός που, ως γνωστόν, εορτάζεται με
περίσσια λαμπρότητα (και ανευθυνότητα) κάθε χρόνο, λες και η
κατάλυση και η επαναφορά της ήταν κάτι_ φυσικό και αναμενόμενο
σε μια χώρα που θέλει να αποκαλείται _ευρωπαϊκή_.
Θα περίμενε κανείς ότι όλες αυτές οι κινήσεις _εκσυγχρονισμού_
θα έκαναν τον (ακόμα νέο) δημοσιογράφο να δει την αλήθεια και
να σταματήσει να _γκρινιάζει_.
Τι άλλο ήθελε άλλωστε; Ζούσε και εργαζόταν σε μια χώρα που από
το 1967 μέχρι το 1974 είχε καταφέρει να γελοιοποιηθεί διεθνώς,
να πάει στο_ Γουέμπλεϊ, να γεμίσει με μπετόν κάθε ελεύθερο
μέτρο γης, να πλημμυρίσει _μερσεντέ_, _μπεμβέ_ και _ντάτσουν_,
να γίνει ρεζίλι στην Ευρώπη (με τη χούντα), να προκαλέσει την
τραγωδία της Κύπρου και, γενικώς, να δώσει την εικόνα ενός
κράτους-οπερέτα που το μόνο που το ενδιέφερε ήταν το βόλεμα
και η καλοπέραση των υπηκόοων του. Με τέτοιες_ λαμπρές
επιδόσεις, ο κάθε_ πατριώτης θα έπρεπε να είναι
ευχαριστημένος.
Όμως, οι _επιδόσεις_ της πατρίδας του δεν του άρεσαν όπως δεν
άρεσαν και σε πολλές χιλιάδες άλλους Έλληνες και, χωρίς να
παραστήσει τον _αντιστασιακό_ (και να πάρει και_ σύνταξη)
συνέχισε να _γκρινιάζει_ και να επαναλαμβάνει στο _Εν Λευκώ_
και αλλού τα _ίδια και τα ίδια_.
Ποια ήταν αυτά; Τα γνωστά _ίδια και ίδια_ που καθημερινά
διαβάζουμε στις εφημερίδες και ακούμε στις τηλεοράσεις_
- Τα στρατηγικά ρεζιλίκια (ήττες) που υφίσταται (σε μόνιμη
βάση) η Ελλάδα.
- Τα _θέατρα_ του παραλόγου στα αποκαλούμενα _εθνικά θέματα_
και τις εκπληκτικής ανευθυνότητας παραστάσεις με τους:
Τζόνσον, Ετσεβίτ, Ντεμιρέλ, Γκλιγκόροφ, Μπερίσα, Τσιλέρ,
Μπους, Κάρτερ, Κολ, Θάτσερ κ.ο.κ.
- Την αποκαλούμενη οικονομία (που υπάρχει επειδή λειτουργεί η_
παραοικονομία) που το παίζει Γουόλ Στριτ και σκληρή δραχμή,
επειδή δανείζεται από τις ξένες τράπεζες, αλλά και από τους
ίδιους τους υπηκόους της (ομόλογα δημοσίου κ.λπ)!
- Τις αλλεπάλληλες καταρρεύσεις της και τα _μέτρα_ που
λαμβάνονται (κάθε εβδομάδα!) μόνο για να ακυρωθούν από άριστα
οργανωμένες και πανίσχυρες συντεχνίες, αλλά και από την ίδια
τη δημόσια διοίκηση που δεν την συμφέρει ο έλεγχος (αφού _ζει_
από τις μίζες)
- Το διαλυμένο (και με πρόσφατη ομολογία του_ ιδίου!) κράτος
που παριστάνει ότι λειτουργεί, ενώ στην πραγματικότητα
αποτελεί αποκούμπι για τους εκατοντάδες χιλιάδες μικρούς και
μεγάλους _επιχειρηματίες_ που παριστάνουν τους δημόσιους
υπαλλήλους (οι λίγοι που εξακολουθούν να εργάζονται και να
αποδίδουν για την πατρίδα τους θεωρούνται μα...ες από τους
πολλούς και _έξυπνους_).
- Τα _σαφάρι_ της εφορίας που μόλις κάνουν να ακουμπήσουν τις
βίλες και τα _γιωταχί_ των αδιάφθορων υπηρετών του δημοσίου
συμφέροντος _ατονούν_, αλλάζουν ή παραπέμπονται στις καλένδες
του _διαλόγου_.
- Τα _μεγάλα έργα_ που _ολημερίς τα χτίζουνε το βράδυ
γκρεμίζονται_, επειδή, για να κάνεις _μεγάλα έργα_, χρειάζεσαι
και _μεγάλη_ (επαγγελματικά, εθνικά και προσωπικά) δημόσια
διοίκηση. Αν δεν την έχεις, τότε γίνεσαι ρεζίλι των σκυλιών
και ξεσπάς στις τηλεοράσεις καθώς μοιράζεις, ως άλλη
Φρειδερίκη, επιταγές προς τους πληγέντες!
- Τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ που μετονομάζονται σε
_μετοχοποιήσεις_ και καταλήγουν σε γελοιοποιήσεις.
- Τις _μεταρρυθμίσεις_ στην Παιδεία που καταλήγουν πάντα στο
ίδιο σημείο: στην αποβλάκωση των διδασκομένων και στον
εξευτελισμό κάθε ωραίου και ελληνικού.
- Τους αρχαίους (σε μυαλά και χρόνια) ηγέτες που δεν είναι σε
θέση να πάρουν τα πόδια τους, ακόμα και αν μια νέα εθνική
καταστροφή τους αναγκάσει να τρέξουν (προς το Παρίσι).
Ατέλειωτος ο κατάλογος των θεμάτων που προσφέρονται για
κριτική και _γκρίνια_ και από ελάχιστα έως ανύπαρκτα τα θέματα
που προσφέρονται για ανάταση και ελπίδα.
Με αγωνία ψάχνουμε να βρούμε το περίφημο φως στο βάθος του
τούνελ, αλλά μόνο κεράκια διακρίνουμε. Μικρές φλογίτσες που
τρεμοσβήνουν σε λίγα πανεπιστήμια (όπου τα πακέτα ντελόρ δεν
έχουν εξαγοράσει όλους τους καθηγητές), σε ορισμένες
επιχειρήσεις (όπου η προσωπική αξιοπρέπεια των ιδιοκτητών δεν
τους επιτρέπει να μεταβληθούν σε αρπακτικά), σε λίγες δημόσιες
υπηρεσίες (όπου ακόμα υπάρχουν Έλληνες), σε μαγαζιά (όπου
ακόμα συναντάς κουρασμένους από τον τίμιο μόχθο ανθρώπους).
Απαραίτητη λοιπόν η _επανάληψη_ που, όπως αποδείχθηκε από την
25χρονη ιστορία του περιοδικού, δεν πήγε χαμένη.
Σήμερα στην Ελλάδα, κάπου 230.000 Έλληνες εγκρίνουν, κάθε
μήνα, τα πράγματα που λέμε αλλά, το κυριότερο, λειτουργούν,
εργάζονται και σκέπτονται με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο
απ_ το νεοελληνικό _μοντέλο_.
Κι είναι αυτοί ακριβώς οι Έλληνες μαζί μ_ εκείνους που δεν
διαβάζουν τους 4T, αλλά σκέπτονται και ενεργούν με τον ίδιο
τρόπο με τους αναγνώστες μας, που θα φέρουν (αν προλάβουν) την
πραγματική αλλαγή στην Ελλάδα.
Γιατί _αν προλάβουν;_ Διότι τα περιθώρια λειτουργίας της ίδιας
της χώρας έχουν στενέψει επικίνδυνα και δεν αποκλείεται, τη
στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, να έχει ήδη συμβεί
κάποιο _θερμό επεισόδιο_ παρά την παρουσία των φρεγατών των
επικυριάρχων.
Κάποια στιγμή (σύντομα) αυτή η πολιτική δύναμη θα βγει στην
επιφάνεια και θα διεκδικήσει, αντί το δικαίωμα στη λούφα, στην
απεργία και στην τεμπελιά, το δικαίωμα στην υπευθυνότητα, στην
παραγωγικότητα και στη σκληρή δουλειά.
Δεν ξέρω αν θα είναι _κόμμα_, _κίνημα_ ή απλώς η συσσωρευμένη
οργή των αληθινά εργαζόμενων Ελλήνων, το _σχήμα_ που θα κάνει
την εμφάνισή του, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα την κάνει μέσα
στους επόμενους 2-3 μήνες.
Και αυτό το _κίνημα_ θα σαρώσει ό,τι φαύλο και παλιό υπάρχει,
όχι γιατί θα υποσχεθεί στο λαό _λαγούς με πετραχείλια_, αλλά
επειδή θα πει την αλήθεια και θα πάρει μαζί του τους
ταπεινούς, τίμιους και δημιουργικούς Έλληνες (και θα απορρίψει
τους_ τραμπάκουλες και τους ανεπίδεκτους πολιτικής και
κοινωνικής μάθησης νεοέλληνες _κάφρους_).
H ανάγκη του καίει σαν μικρή_ φλογίτσα στις ψυχές των
αναγνωστών μας, αλλά και μερικών εκατοντάδων χιλιάδων άλλων
πατριωτών που δεν χάνουν την ευκαιρία να μας το λένε όταν τους
συναντούμε.
Τώρα, αν αυτό το _κίνημα_ της προσωπικής και εθνικής
αξιοπρέπειας θα προλάβει να σταματήσει τον κατήφορο, είναι
άλλο θέμα στο οποίο ο κουρασμένος από τα _ίδια και τα ίδια_
μεσήλιξ δημοσιογράφος δεν μπορεί να απαντήσει.
Τα _κομμάντο_ που θα δώσουν τη μάχη της σωτηρίας της χώρας θα
αποτελούνται από τη νέα, λαμπρή γενιά που ξενυχτάει στα βιβλία
της, που _σουζάρει_ τις μοτοσικλέτες της και τους υπολογιστές
της, που δεν δέχεται ότι οι _ευρωπαίοι_ είναι _καλύτεροι_ σε
οποιονδήποτε τομέα, από τους νέους Έλληνες.
Αν οι 4TPOXOI, ο υπογράφων και οι ζωντανοί συνεργάτες μας
μπορούν να βοηθήσουν λίγο αυτό το _κομμάντο_ θα είναι προς
μεγάλη τους τιμή.
Κάντε λοιπόν λίγη υπομονή.
Οι ?λλοι Έλληνες έρχονται!_Κ.Κ.